hey: 2013

zaterdag 18 mei 2013

filosofie. 'Becoming'

'To be or not to be', aldus Sheakespeare. Maar hij had het fout. We zijn niet, we worden. Constant. Maar wat worden we dan precies? Ik denk dat worden een proces is van ouder worden en ervaringen op doen. We ontwikkelen ons. Altijd, het stopt nooit. Tegelijkertijd is het, denk ik, je levenspad. Een rizoom dat zich constant blijft verjongen en verfrissen en elk willekeurig punt met elk willekeurig punt kan verbinden. Je bepaalt dus zelf hoe je leven, je toekomst, eruit komt te zien. Maar is je toekomst geen relatief begrip? Het kan immers constant veranderen door, natuurlijk, je gemaakte keuzes, maar ook door omstandigheden die je niet in de hand hebt als bijvoorbeeld ziekte. De vraag is alleen hoe je hiermee omgaat. Ooit ontmoette ik een medium. Toen ik haar vroeg mijn toekomst te voorspellen zei ze dat dit niet kon omdat je toekomst blanco is. Je maakt hem zelf. Door het worden dus. Het rizoom is immers oneindig en kan alle kanten op, maar wat heeft het verleden met de toekomst te maken? Kun je je verleden beschouwen als zijn of is het onderdeel van het worden? Ik denk dat je ervaringen je keuzes bepalen voor het nu. Het bepaald wie je bent maar is ook een maatstaf voor je normen en waarden, geluk en ongeluk omdat ervaringen altijd een bepaalde lading mee geven. Mensen zeggen vaak: 'Blijf jezelf', maar wat is dan jezelf als je je constant aan het ontwikkelen bent? Ben je überhaupt ooit jezelf of werk je constant aan een betere versie van je eigen ik? En dan heb je nog die noodzakelijke maar meedogenloze tijd die onmisbaar is voor het proces ouder worden. Soms denk ik er per ongeluk aan en het maakt me dan bang. Bang omdat het me doet realiseren dat alles eindig is. De dood. Waarvoor ontwikkelen we ons dan? Maar nu, tijdens het schrijven, besef ik me dat we helemaal niet voor niets leven want ontwikkelingen geef je door. We leren niet alleen van onze eigen keuzes maar ook van die van anderen. Ik denk dat we onbewust alles op onszelf projecteren maar daarnaast ook goed willen doen voor anderen. Mijn vader is vroeg overleden maar bij elke keuze die ik maak probeer ik te handelen hoe hij zou hebben gehandeld hopend dat hij vanuit de hemel trots meekijkt. Zo leven zijn ontwikkelingen voort in mij en dat maakt misschien wel dat sterven niet eindig is. We zijn dus een individu maar eigenlijk zijn we ook allemaal weer verbonden met elkaar. Het leven is leuk alleen moeten we daar zelf voor zorgen.